Soms denk ik terug aan de tijd dat ik zelf nog op de basisschool zat. Ik kreeg handwerkles van een lieve juf, maar ik herinner me nog goed dat ik altijd lang moest wachten. Toen was lang wachten een hele handwerkles lang. Op het einde van de les werden de kinderen geteld. Ik was vierde in de rij en de volgende les stond ik daar weer. Buiten het breien op naalden no. 2 heb ik daar ook geleerd om geduldig te zijn. Toen vond ik de handwerkles niet leuk, tegenwoordig doe ik niets liever.
Een hele les wachten om een steek op te halen. Dat is nu toch onvoorstelbaar met de generatie-ongeduld!
We hadden een hele lieve juf op de lagere school. Ik zou haar willen laten weten dat handwerken nog steeds mijn lust en mijn leven is. Maar ik weet zelfs haar achternaam niet meer. De cover van “Zelf poppen maken” komt mij bekend voor, die moet ook nog ergens liggen hier. Leuk, want zelfs zulke oude boekjes kunnen nog een inspratiebron zijn.
BeantwoordenVerwijderenmooie boeken!
BeantwoordenVerwijderenIk heb geen leuke herinneringen aan de handwerkles op de lagere school. Het was trouwens alleen maar breien en haken en de kinderen die er goed in waren werden altijd als eerste geholpen. Gelukkig had mijn moeder altijd genoeg lapjes in huis. Uit oude tijdschriften knipte ik mannequins, plakte ze in een schrift en de kleding knipte ik na van lapjes stof en die plakte ik er dan ook op. Uren kon ik daar mee bezig zijn. En punniken niet te vergeten. Ja thuis mocht ik creatief bezig zijn. Daarom ben ik ook zo dol op je blog. Geweldig hoe jij met kinderen werkt.
BeantwoordenVerwijderen