Dertig jaar geleden zijn we getrouwd en zijn elkaar ook trouw gebleven. Ik wil het op sociale media niet mooier maken dan het is, maar dit is wat het is. We dragen geen trouwring meer, ik ben de mijne verloren en die van Peter knelde om zijn vinger. Vijf jaar geleden vierde wij ons zilveren huwelijksfeest nog samen met mijn ouders erbij. Nu is het anders en voelt het ook anders. Als ik iets van mijn ouders heb meegekregen is het ´TROUW´. Mijn papa die 21 augustus plotseling overleed is (was) trouw. Trouw aan zijn vrienden, zijn stadje, zijn beroep als architect zijn clubjes waar hij lid van was. Bovenal was hij trouw aan Nellie mijn moeder.
Fijne zondag!
Gefeliciteerd met jullie jubileum! en zo is het maar net: dit is wat het is. Gewoon zoals het is.
BeantwoordenVerwijderen